تماشايي ترين تصوير دنيا
تماشايي ترين تصوير دنيا مي شوي گاهي

                           دلم مي پاشد ازهم بس که زيبا مي شوي گاهي

حضور گاهگاهت بازي خورشيد با ابراست

                            که پنهان مي شوي گاهي و پيدا مي شوي گاهي

به ما تا ميرسي کج مي کني يکباره راهت را

                             ز ناچاريست، گرهم صحبت ما مي شوي گاهي

دلت پاک است اما با تمام سادگي هايت

                        به قصد عاشق آزاري معما مي شوي گاهي

تو را از سرخي سيب غزل هايم گريزي نيست

                      تو هم مانند حوا زود اغوا مي شوي گاهي


--------------------------------------------------------------------------------

شمع سر گداخته!!
اي دل حريف اين همه ماتم نمي شوي

بيچاره تر منــــــــــم كه تو آدم نميشوي
بار فراق دوســـــــت اگر بر سرت نهند

چون چوب خشك ميشكني خم نمي شوي
چون شمع ِ سرگداختــــــــه اي در تعجبم

با ازدياد شعــــــــــــــله چرا كم نميشوي
هر شب دعا كنم كه شــوي سر به راه تر

آخر چرا اسير دعــــــــــــــايم نمي شوي

 
 
 

--------------------------------------------------------------------------------

سخت است!
خبر خير تو از نقل رفيقان ســــــخت است

حفظ حالات من و طعنه ي آنان سخت است

        لحظه ي بغض نشد حفظ کنم چشمم را

         در دل ابر نگهداريِ باران سخت است

کشـتي کوچک من هرچه که محــــــــــــکم باشد

جستن از عرصه ي هول آور طوفان سخت است

 ساده عـــــاشق شده ام... ساده تر از آن رسوا

 شهره ي شهر شدن با تو چه آسان سخت است

اي که از کوچه ي ما مــــــي گذري، معشوقه

بي محلي سر اين کوچه دو چندان سخت است

  زير باران که به مـــــن زل بزني خواهي ديد

   فن تشخيص نم از چهره ي گريان سخت است

--------------------------------------------------------------------------------

عشقي خيالي!
ذهن را درگير با عشقي خيالي کرد و رفت

    جمله هاي واضح دل را سوالي کرد و رفت

چون رميدنهاي آهو ناز کردن هاي او

   دشت چشمان مرا حالي به حالي کرد و رفت

ابر هم در بارشش قصد فداکاري نداشت

عقده در دل داشت روي خاک خالي کرد و رفت

آرزويم با تو بودن بود کوشيدم ولي

 واقعيت را به من تقدير حالـــــــــــي کرد و رفت




 

--------------------------------------------------------------------------------

دلم بي صدا شکست!
 

امشب دوباره دلــــــم بي صدا شکست


با گريه اي غريب و غمي آشنا شکست

تا کهکشان غرقه شدن در خيال تـــــــو

پرواز کرد و چون مرغي رها شکست

يک عمر من شکستم و با درد ساختم

اما کسي نگفت چرا بينــــــوا شکست

ماندم ميان موج غريبي ز اشک و آه

کشتي صبرم از ستم ناخــــدا شکست

امشب ستـــاره ها پي دلداري آمدند

اما ز داغ من دلشان تا خدا شکست

باز به داد دلم رسي....... اي کاش

امشب دوباره دلم بي صدا شکست

 

--------------------------------------------------------------------------------

به هم مي ريزد!
به نسيمي همه راه به هم مي‌ريزد
کي دل سنگ تو را آه به هم مي‌ريزد

سنگ در برکه مي‌اندازم و مي‌‌پندارم
با همين سنگ زدن، ماه به هم مي‌ريزد

عشق بر شانه هم چيدن چندين سنگ است
گاه مي‌ماند و ناگاه به هم مي‌ريزد

آنچه را عقل به يک عمر به دست آورده است
دل به يک لحظه کوتاه به هم مي‌ريزد

آه، يک روز همين آه تو را مي‌گيرد
گاه يک کوه به يک کاه به هم مي‌ريزد






--------------------------------------------------------------------------------

تشنه ي يار!
هنوزم که هنوز است


حسين بن علي تشنه ي يار است


 و زني محو تماشاست ز بالاي بلندي


الف قامت او دال و همه هستي او در کف گودال


 و سپس آه که " الشمرُ..." خدايا چه بگويم که


" شکستند سبو را و بريدند..."

 

 

 

 

--------------------------------------------------------------------------------

دلم ريخت!
 

پروانه چو بر روي تو بنشست دلم ريخت     


          چون باد به گيسوي تو زد دست دلم ريخت


من عکس تو را بر رخ آن ماه کشيدم        

          چون شب به گل روي تو دل بست دلم ريخت

ديشب به تو گفتم که مرا جز تو کسي نيست

          گفتي که مرا جز تو کسي هست دلم ريخت

گفتي که تو را با نگهي مست کنم مست     

          پيمان بشکستي نشدم مست دلم ريخت

من قصه ي خود را به گل آينه گفتم

         وقتي که چو من آينه بشکست دلم ريخت

پروانه ي دشت آينه دار گل ما بود            

         چون از سر گلبرگ چمن رست دلم ريخت

 

 
 

--------------------------------------------------------------------------------

فاصله ها !
 

رفتن و گم شدن از ماست نه از فاصله ها

دل از اينهاست که تنهاست نه از فاصله ها

گرچه ديگر همه جا پر زجدايي شده است

مشکل از طاقت دل هاست نه از فاصله ها

نقش کم رنگ سرابي که گذر گاه من است

شايد از چشم تو پيداست نه از فاصله ها

همه درها شده بستــــــه ز غم فاصله ها

زخم هر عشق ز درهاست نه از فاصله ها

گرچه ديگر همه کس سرد شده اند، اين يکبار

اين همه درد نه از ماست نه از فاصله ها





--------------------------------------------------------------------------------

مي تپــــــــي ؟
آمده اي باز کبوتر جانــــــم                 تشنه اي آه خودم مي دانــــم
آسمان زير پرت خسته شده                 انتهايش به خدا بستــــــه شده

دست من ظرف پر از دان? تو               بنشين زانوي من لانـــــــ? تو

من صميمي شده ام با پر تو                 مي شود دست کشم بر سر تو؟

هم? قلب تو پيوست من است               مي تپي يا تپش دست من است؟

باز هم سوي تو سنگ آمده است           دلت از سنگ به تنگ آمده است

او که احساس تو را درک نکرد           بستن پاي تــــــــو را ترک نکرد

دلش از معني پرواز تهي ست             مي شود گفت از آواز تهي ست

 
+

--------------------------------------------------------------------------------

دلم مي گيرد!!
دائم از اين همه آزار دلم مي گيرد

ديگر از واژ? ديدار دلم مي گيرد

کاش ميشد که کمي پنجره ميديدم، گاه

دارد از اين همه ديوار دلم مي گيرد

گر چه من نام ترا ورد زبانم کردم

باز هم بين دو تکرار دلم مي گيرد

آسمان، حال وهواي دل تو ابري نيست؟

من که هر ثانيه صد بار دلم مي گيرد

دوست دارم که تو نشنيده بگيري، اما

دارد از دست تو انگار دلم مي گيرد







--------------------------------------------------------------------------------

بيا برگرديم!
 راه دور است و پر از خار بيا برگرديم

                    سايه مان مانده به ديوار بيا برگرديم

                             هر زماني که تو قصد سفر از من کردي

                                               گريه ام را تو به ياد آر بيا برگرديم

                                                        اين کبوتر که تو اينسان پر و بالش بستي

                                                                       دل من بود وفادار، بيا برگرديم

                                                              ترسم اينجا که بسوزد پر و بال عشقم

                                                       يا شود حاصل تکرار بيا برگرديم

                                              يک غزل نذر نمودم که برايت گويم

                                     گفتم آنرا شب ديدار بيا برگرديم

                           باز گفتي که برايم غزل از عشق بگو

                  يک غزل ميخرم اينبار بيا برگرديم

          من که عشقم به دو چشم تو دخيلي بسته است

   عشق من را مکن انکار بيا برگرديم


 

--------------------------------------------------------------------------------

پابوسي باران!
 دوست دارم بروم سر به سرم نگذاريد         

                                                 گريه ام را به حساب سفرم نگذاريد

 دوست دارم که به پابوسي ِ باران بروم              

                                 آسمان گفته که پا روي پرم نگذاريد

 اينقدر آينه ها را به رخ من نکشيد          

                                                  اينقدر داغ جنون بر جگرم نگذاريد

 چشمي آبي تر از آيينه گرفتارم کرد                

                                                  بس کنيد، اين همه دل دورو برم نگذاريد

 آخرين حرف من اين است: زميني نشويد           

                                                   فقط ، از حال زمين بي خبرم نگذاريد



--------------------------------------------------------------------------------

بخند حرفي نيست!
 به التماس نجيبم بخند حرفي نيست         

       شکسته پاي شکيبم بخند حرفي نيست

 در امتداد جنونم بيا و رو در رو

       به خنده هاي عجيبم بخند حرفي نيست

 از آخرين نفس کوچه هم پرم دادند           

       به اين غروب غريبم بخند حرفي نيست

 طلسم اشک مرا با فريب دزديدند              

       تو هم براي فريبم بخند حرفي نيست

 من از عبور نگاهي شکسته ام ، آري          

       شکستن است نصيبم بخند حرفي نيست             

 به حال من پري دل گرفته هم خنديد              

        تو هم بخند حبيبم ، بخند ، حرفي نيست




--------------------------------------------------------------------------------

دلتنــــــــــــــگي!!!
 دلم گرفته از اين روزگارِ دلتنگي

 گرفته اند دلم را به کارِ دلتنـــگي

 دلم دوباره در انبوه خستگي ها ماند

 گرفت آينه ام را غبارِ دلتنــــــــــگي

  شکست پشتِ من از داغِ بي تو بودنها

  به روي شانه ي دل ماند بارِ دلتنــگي

 درون هاله اي از اشک مانده سرگردان

نگاه خسته من در مدار دلتنـــــــــــــــگي

  از آن زمان که تو از پيش من رفتي

 نشسته ايم من و دل کنارِ دلتنــــــگي

 ديگر پرنده ي احساس من نمي خواند

 مگر سرود غم از شاخسارِ دلتنـــــگي

  بيا که ثانيه ها بي تو کُند مي گذرد

 بيا که بگذرد اين روزگارِ دلتنــــگي

 
--------------------------------------------------------------------------------

کبوتر شد و رفت!
 روي قبرم بنويسيد کبوتر شد و رفت


زير باران غزلي خواند ، دلش تر شد و رفت


 چه تفاوت که چه خورده است؟ غم دل يا سم


آنقدر غرق جنون بود که پرپر شد و رفت


 روز ميلاد ، همان روز که عاشق شده بود


مرگ با لحظه ي ميلاد برابر شد و رفت


 او کسي بود که از غرق شدن مي ترسيد


عاقبت روي تن ابر شناور شد و رفت


 هر غروب از دل خورشيد گذر خواهد کرد


دختري ساده که يک روز کبوتر شد و رفت


 

--------------------------------------------------------------------------------

صبر کن
 صبر کن عاطفه دلگير شود بعد برو

 يا کمي از تو دلم سير شود بعد برو

 صبر کن طفلک نوخواسته ي عاشقي ام

زندگاني کند و پير شود بعد برو

 تازه از راه رسيدي به سفر فکر نکن  

باش تا وقت سفر دير شود بعد برو

 تو اگر کوچ کني بغض خدا مي شکند

صبر کن گريه به زنجير شود بعد برو

 تازه عاشق شده ام من به دلم رحمي کن

باش تا عشق زمين گير شود بعد برو


 
 

--------------------------------------------------------------------------------

عاشق بودند!!!
شاهد مرگ غم انگيز بهارم چه کنم
                        ابر دلتنــــــــــگم اگر زار نبارم چه کنم؟
نيست از هيچ طرف راه برون شد زشبم
                         زلف افشان تو گرديده حصارم چه کنم!

از ازل ايل وتبارم همه عــــــاشق بودند

     سخت دلبسته ي اين ايل وتبارم چه کنم!

من کزين فاصله غارت شده ي چشم توام

 چــون به ديدار تو افتد سرو کارم چه کنم؟

يک به يک با مژه هايت دل من مشغول است

   مـــــــــــيله هاي قفسم را نشمارم چه کنم؟  


 

 

 


--------------------------------------------------------------------------------

آماده ي رفتن است!!!
 آماده ي رفتن است  دير آمده اي

          در حال شکستن است دير آمده اي

                      اين را که به روي شانه ها مي آرند

                                   تابوت دل  من  است دير آمده اي

                         




 

دلا ياران سه قسم اند
دلا ياران سه قسم اند گر بداني

          زباني اند و ناني اند و جاني

                    به ناني نان بده از در برانش

                                حذر کن اي دل از يار زباني

                                            وليکن يار جاني را نگهدار

                                                    به پايش جان بده تا مي تواني

 

--------------------------------------------------------------------------------

برگرد
 گفتم : كبوتر ِ بوسه!


 گفتي : پَر!


 گفتم ‍: گنجشك ِ آن همه آسودگي!


 گفتي : پَر!


 گفتم : پروانه پرسه هاي بي پايان!


 گفتي : پَر!


 گفتم : التماس ِ علاقه،


 بيتابي ِ ترانه،


 بيداري ِ بي حساب!


 نگاهم كردي!


 نه انگشتت از زمين ِ زندگي ام بلند شد،


 نه واژه «پر» از بام ِ لبان ِ تو پر كشيد!


 سكوت كردي كه چشمه ي شبنم،


 از شنزار ِ انتظار من بجوشد!


 عاشقم كردي! همبازي ِ ناماندگار ِ اين همه گريه!


 و آخرين نگاه تو،


 هنوز در درگاه ِ گريه هاي من ايستاده است!


 حالا - بدون ِ تو!


 رو به روي آينه مي ايستم!


 مي گويم: زنبور ِ گزنده ي اين همه انتظار،


 كلاغ ِ سق سياه اين همه غصه!


 و كسي در جواب ِ گفته هاي من «پر!» نمي گويد!


 تكرار ِ آن بازي،


 بدون ِ دست و صداي تو ممكن نيست!


 پس به پيوست تمام ِ ترانه هاي قديمي،


 باز هم مي نويسم:


برگرد

--------------------------------------------------------------------------------

معناي لطيف عشق
 گفتي که به احترام دل باران باش

                            باران شدم و به روي گل باريدم

 گفتي که ببوس روي نيلوفر را

                             از عشق تو،گونه هاي او بوسيدم

 گفتي که براي باغ دل پيچک باش

                              برياسمــــــــــــن نگاه تو پيچيدم

 گفتي که براي لحظه اي دريا شو

                              دريا شدم و تو را به ساحل ديدم

 گفتي که بيا و لحظه اي مجنون باش

                               مجنون شدم و ز دوريت ناليدم

 گفتي که بيا و از وفايت بگذر

                                از لهجه ي بي وفاييت رنجيدم

 گفتم که بهانه ات برايم کافيست

                                 معناي لطيف عشق را فهميدم



--------------------------------------------------------------------------------

يکي بود يکي نبود
 يکي بود يکي نبود، اونکه بود تو بودي، اونکه تو قلب تو

   نبود من بودم.

   يکي داشت يکي نداشت،اونکه داشت تو بودي،اونکه جز

   تو کسي رو نداشت من بودم.

   يکي خواست يکي نخواست،اونکه خواست تو بودي،

    اونکه نخواست از تو جدا شه من بودم.

    يکي گفت يکي نگفت،اونکه گفت تو بودي،اونکه دوستت

    دارم رو به هيچکسي جز تو نگفت من بودم

 

پنج وارونه چه معنا دارد؟
 خواهر کوچکم از من پرسيد پنج وارونه چه معنا دارد؟

من به او خنديدم،کمي آزرده و حيرت زده گفت:

روي ديوار و درختان ديدم،

باز هم خنديدم

 گفت: ديروز خودم ديدم مهران پسر همسايه

پنج وارونه به مينا مي داد

آنقدر خنده برم داشت که طفلک ترسيد.

 بغلش کردم و بوسيدم و با خود گفتم:

 بعدها وقتي غم،سقف کوتاه دلت را خم کرد

بي گمان مي فهمي

پنج وارونه چه معنا دارد


--------------------------------------------------------------------------------

غربت
غربت را

حتما نبايد لاي الفباي شهري غريب بيابي

و يا جايي

پشت لحظه هاي آشنا

همين که

عزيزت نگاهش را به ديگري تعارف کند

کافيست

تا تو غريب شوي